αζ φαστ αζ ποσιμπλ

Τις υποσχέσεις μου τις τηρώ. Πολύ εύκολη και φαστ συνταγή, αρκεί να πάτε πρώτα μια βόλτα να ψωνίσετε το υλικό στα δυτικά προάστια και να πάρετε και τον αέρα σας.
Το υλικό με αστερίσκο θα βρεθεί ιδανικά μια ηλιόλουστη Κυριακή πρωί, ας πούμε αύριο, μέσα σε ένα καστράκι μέσα σε ένα άλσος μέσα σε ένα περιβαλλοντικό πάρκο Αντώνης Τρίτσης μέσα στο Ίλιον. Θα πάτε, θα μπείτε χωρίς Δούρειο Ίππο, θα αναζητήσετε στα μικροβιολογομάγαζα το Ερμάρι της Ρένας, είναι πολύ εξυπηρετική, και θα ζητήσετε το υλικό σας -το μεγάλο βαζάκι, δε θέλω τσιγγουνιές- προς 8 ευρώ συν πλην. Για να μη σας χαλάσει το κέφι τελευταία στιγμή το λέω. Επίσης, προτείνω η ricotta να είναι όχι συσκευασμένη, καθώς έτσι έχει λιγότερο γλυκιά γεύση και είναι καταλληλότερη για αρμυρά εδέσματα. Ιδού:

Λαίμαργη έμπνευση της στιγμής με ricotta και καπνιστή μελιτζάνα

3-4 κουταλιές σούπας ψίχα καπνιστής μελιτζάνας*, με τα υγρά της
2-3 κουταλιές σούπας φρέσκια ricotta
1 κουταλιά γλυκού ξερό τριμμένο βασιλικό (για Παλαμάς πήγαινε)
ελάχιστο ελαιόλαδο για ψιλοτηγάνισμα
λίγο αγουρέλαιο για το σερβίρισμα

Ω, απλότης! Θα πάρεις ένα σαγανάκι και θα ρίξεις λίιιιιιιιγο λάδι. Ούτε καν να καλύπτει τον πάτο. Μόλις κάψει, ρίχνεις άτακτα την ψίχα και κουνάς να καλύψει τον πάτο (όση μανούρα δεν έχει το υλικό και η εκτέλεση, την κάνεις για την εμφάνιση). Δε χαμηλώνεις τη φωτιά, δεν ανακατεύεις. Σκοπός είναι να ψιλοπιάσει η μελιτζάνα και να γίνει σαν πιατάκι. Αυτό συμβαίνει μετά από 3-5 λεπτά, ίσως και παραπάνω καθότι εγώ το κάνω σε γκάζι. Για να μην κολλήσει, κουνάς λίγο το σαγάνι. Όταν το όλο είναι ζεστό, το αφήνεις να πέσει χωρίς να γυρίσει σε πιάτο, και πασπαλίζεις με το βασιλικό. Σπέρνεις από πάνω τη ricotta σε ημίχονδρα κομπάκια και τελειώνεις με αγουρέλαιο. Δε χρειάζεται αλάτι για το δικό μου γούστο, αλλά non disputandum. Φά'το πριν το πραγματικό γεύμα με ζεσταμένη αραβική πίτα. Έμαθα ωραία πραγματάκια για τη ricotta, θα αναρτηθούν άμεσα.

Μα, δεν το πιστεύω ότι κάθομαι και δίνω συνταγές!