ο καλός ο οικοδεσπότης

Αφού από την αχρησία, αρκετές μέρες μετά τη γέννησή του, κατάφερε να ξυπνήσει, το μπλογκάκι αυτό αναρωτιέται τι κάνει τον καλό οικοδεσπότη.
Τι, αλήθεια, περιμένει ο φιλοξενούμενος; Εγώ λέω, να διαβάσει και να φάει. Κι αν δε σε καλύπτει η με βαριά προφορά peeping tom διάθεση της Μυρσίνης από λαϊκή σε κατώι, εδώ δεσμεύομαι να βρεις πιο βαριά κουλτούρα. Ντάξει, δεν είμαι κι ο Μιχαήλ, αλλά έχουμε κι εμείς παρτίδες με τα site του εξωτερικού, και δίνουμε και τις αναλογίες, όχι αλεύρι νερό βούτυρο και μετά "γιατί δε φουσκώνει το cake"... Επίσης, αν σου πέσει βαρύ το γλυκό και αρχίσεις ν'αναρωτιέσαι αν ήρθες στη ζωή αυτή μόνο για να παχαίνεις, προσφέρεται μια μικρή νότα απενοχοποίησης με σχολιασμό -όχι ανάλυση καλέ, άπαπα...- θεάτρων και βιβλίων και μουσικών και ταινιών. Να πεις ο άνθρωπος, τουλάχιστον κομίζουμε εις την τέχνη κι εγώ και οι εύσωμοι της Αθηναίδος, δεν πάνε χαμένα τα καλορί.
Αν, βέβαια, ο μάγειροζαχαροπλάστης διέρχεται περίοδο βρασμού κολλύβων, φαντάζεσαι πως τα πράγματα θα πάρουν μια ιδέα παραπάνω τσιγάρισμα, θα σκουρύνουν, απόχρωση φοβισμένου κρεμμυδιού για φρέσκα ζυμαρικά με μυζήθρα, ή περισσότερο, ανάλογα με το πόσο κακό έχει ανιχνευτεί στην ατμόσφαιρα και πόσο εμείς είμαστε τελικά πλασμένοι να δεχτούμε. Γιατί τελικά, αυτό κι αν αλλάζει από λεπτό σε λεπτό -έξις δευτέρα φύσις.
Σημειωτέον ότι, αν παρατηρηθεί οποιαδήποτε ελάχιστη αποδοχή του εγχειρήματος από το Κοινό, το μπλογκ αυτό δεσμεύεται να μετονομαστεί σε ''Ό,τι φάμε, ό,τι πιούμε κι ό,τι αρπάξει ο κώλος μας'' με αυτόματη εκχώρηση των δικαιωμάτων του στην τηλεόραση του Alpha προς παραγωγή τηλεοπτικής σειράς, εκπομπών μαγειρικής ή στήλης free press. Αυτά.