Καθότι ως την Κυριακή το ξημέρωμα το σκηνικό ήταν η Rambla και οι σοκολάτες και ο Antoni, ενώ κατόπιν ανοίγματος ομμάτων το μεσημεράκι, ο πρίγκιπας παρέμενε μαξιλάρι και η Αθήνα Αθήνα και η Πάτρα Πάτρα και όλα όπως ήταν πριν τα κλείσω. Ήταν και τούτο το μπλογκ εδώ, με τη λειψή χρωστούμενη ανάρτηση μιας κρητικής συνταγής υπεσχημένης εν βρασμώ -που δεν έγινε ποτέ, να με αγχώνει και να στοιβάζεται πάνω σε αδιόρθωτα γραπτά, έξτρα ώρες και επιστροφές ανεπίδοτων (διάφορων). Λοιπόν' τώρα είναι πρωί και ό,τι κι αν γραφεί θα είναι μπούρδα. Πρέπει να πάμε στη δουλειά που τρώει τον αφέντη και, αφού τελικά την ολοκληρώσουμε, να ψάξουμε για μια άλλη που δε θα τον τρώει -λογικό; Βέβαια, πρέπει να ψάξουμε και για τον αφέντη, αλλά αυτό είναι ένα άλλο ανεπίδοτο που θα μας μείνει όταν τα γραπτά διορθωθούν, στην Αθήνα ή στην Πάτρα ή στη Βαρκελώνη ή όπου στο διάολο πάμε. Χριστός Ανέστακας (ίσαμ' εκεί πάνω, μπαρμπ' Αλέξανδρε) και Νικολό καρτέρα.
Φιλιά (à la prochaine nuit)
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου